Over Verantwoordelijkheid

In deze tijd hoor ik veel mensen om mij heen zeggen dat zij en wij verantwoordelijk zijn voor anderen en hun gezondheid. Ik hoor zeggen dat mensen keuzes maken om iets wel of niet te doen, omdat ze verantwoordelijk zijn voor anderen of zich verantwoordelijk voelen voor het welzijn van de ander. Graag wil ik hierover iets delen vanuit mijn eigen ervaring en waarheid op dit moment.

Ik heb mezelf namelijk het grootste deel van mijn leven verantwoordelijk gevoeld voor anderen. En mij ook zo gedragen. Als kind zijnde voor mijn ouders, broertje en zusjes. Voor klas- en schoolgenootjes, voor leerkrachten, voor familie, vrienden, collega's. Voor mijn partner en kinderen. Voor veel mensen in mijn omgeving, waar ik ook was, ouderen, zieken, mindervaliden, enz. Zo ook voor ‘arme’ mensen en kinderen in de ‘derde wereld’, in een rampgebied, in oorlogsgebied, enz enz enz.

En doordat ik mij zo verantwoordelijk voelde, gedroeg ik mij ook zo, handelde ik ernaar. Ik nam de verantwoordelijkheid van de ander(en) op mijn schouders. Omdat ik me zorgen maakte over het welzijn van de ander en meestal een negatief toekomstbeeld had, ontnam ik de ander de kans de eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik was al in actie gekomen door iets te zeggen of doen, voordat de ander zelf in actie kon komen.

Nu weet ik: dat was uit angst, vanuit zorgen maken, dat was uit doemdenken en niet vertrouwen op ieders eigen pad, ieders eigen keuze en ieder zijn eigen kracht. Ik leefde en handelde veelal vanuit angst, omdat ik zelf bang was het gevolg niet aan te kunnen. Stel je voor dat er iets zou gebeuren of ik iets niet had gedaan en er zou iets gebeuren met een/de ander….. Dan had ik dat gedaan, dan was ik verkeerd, dan was ik de schuldige! WOW!

Echter, al die jaren, zo’n 45 jaar (ik ben nu 51 jaar), was ik mezelf niet. Ik nam juist niet de verantwoordelijkheid voor mijzelf, voor wat ik voelde, dacht, wist, wel of niet wilde. Ik nam geen verantwoordelijkheid voor datgene wat goed was voor mij!

De afgelopen jaren zijn jaren geweest waarin ik mijzelf, mijn emoties, angsten, onzekerheden, schuld en schaamte door allerlei ellende, pijn en tegenslag ben tegengekomen, heb aangekeken en doorvoeld. Ik mocht alles onder ogen komen. Door introspectie of innerlijk werk. Mezelf vragen stellen, in de spiegel kijken van wat mijn omgeving en dat wat gebeurde mij liet zien over mijn schaduwkanten en blinde vlekken. Daardoor besef ik nu ten diepste dat de enige voor wie ik echt 100 % verantwoordelijk ben en kan zijn, Ik Zelf Ben!

Ieder mens is verantwoordelijk voor zichzelf. Door mij verantwoordelijk te voelen, maken en gedragen voor alles en iedereen om mij heen, ging ik onbewust de verantwoordelijkheid voor mijzelf uit de weg. Ik ging mijn eigen voelen, mijn grenzen, het zelf maken van keuzes, het nemen van actie en het dragen van de gevolgen daarvan uit de weg. Uit angst! Uit angst voor oordeel van anderen. Angst dat ik zou worden veroordeelt. Uit angst dat men boos zou worden, me niet meer aardig zou vinden, uit angst om er niet meer bij te horen. Vooral uit angst om beschuldigt en afgewezen te worden en dat niet aan te kunnen.

Echter, degene die mij vooral al die tijd beschuldigde, veroordeelde, onaardig behandelde en afwees…. was ik zelf! Ik deed van alles ten gunste van alles en iedereen, behalve mijzelf! En anderen of een situatie verantwoordelijk maken voor mijn geluk, welzijn, ziekte of hoe ik me voel, is me afhankelijk maken van alles buiten mijzelf.

Nu ‘weet’ ik: ik leef mijn hele leven tot ik doodga, samen met 1 persoon - en die persoon ben Ik Zelf! Ik heb leren beseffen dat ik en ik alleen verantwoordelijk ben voor mijzelf en mijn leven.

Ik had geen fijn leven toen ik nog de verantwoordelijkheid droeg voor anderen, voor jou en jou en iedereen. Ik overleefde, droeg in wezen de wereld op mijn nek en schouders. Zoals Atlas voelde ik mij op een gegeven moment, het voelde letterlijk zwaar. Ik had ook altijd een zere nek, pijnlijke schouders, last van mijn kaken en veel hoofdpijn, een maag als een bal, gewrichtspijn, te zwaar gewicht en ik voelde me moe, zo moe en steeds moeier.

Nu ik iedereen om mij heen de verantwoordelijkheid terug geef en de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven neem, LEEF ik. Ik kies vanuit mijn hart en ziel dat wat goed is voor Mij. En wanneer ik vanuit Liefde kies wat goed is voor mij, is dat ook goed voor de ander. Ja, de ander kan boos worden, teleurgesteld zijn of zich gekwetst voelen door mijn keuze. Die persoon is zelf verantwoordelijk om daar naar te kijken en daarmee om te gaan. Ik loop mijn pad, maak mijn eigen keuzes en draag de verantwoordelijkheid voor de gevolgen en wat dat met mij doet. Ieder ander loopt zijn pad, maakt haar eigen keuzes en draagt de verantwoordelijkheid voor de gevolgen en wat dat met hen doet.

Nee, dat is nog niet altijd zo gemakkelijk, maar o zo belangrijk. Ik weet namelijk niet wat jou pad is, wat jij komt ervaren, wat goed is voor jou. Ik wist dat ook niet voor mijzelf. Tot ik ervoor koos om de verantwoordelijkheid voor mijzelf en mijn leven te gaan nemen. Ik heb mogen leren voelen en luisteren naar mijn Zelf, naar mijn innerlijk kind, mijn intuïtie, mijn ziel, of hoe jij het noemt. En ik ervaar nu, juist ook in deze tijden gemoedsrust, mededogen, Vertrouwen en Liefde.

Door uit het slachtoffer-dader systeem te stappen laat je afhankelijkheid los. Zo ga je in jouw kracht staan en neem je de verantwoordelijkheid voor Jezelf, Jouw Waarheid en Jouw Leven. Zo krijgt de ander de ruimte om de verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen!

Jij bent NIET verantwoordelijk voor mijn leven. Ik ontsla je bij deze van die overtuiging, dat patroon en dat gevoel. Jij bent NIET verantwoordelijk voor mijn pijn, gezondheid of mijn geluk. Dat heb jij niet in de hand, daar hoef jij niet voor te zorgen. Net zo min als voor al die andere mensen die bij machte zijn om hun eigen leven te leven, zelf keuzes te maken, voor zichzelf te zorgen, hulp te vragen, te vallen en weer op te staan. Want zo groei je en leer je je Zelf kennen, waardoor je van overleven kunt gaan LEVEN!

Verander de Wereld, Begin bij Jezelf!

Knuf met Liefde, Christi   

21-03-2020